دیر گاهیست که تنها شده ام                         قصه ی قربت صحرا شده ام   

وسعت درد فقط سهم من است                      باز هم قسمت غمها شده ام

دگر اینه ز من بی خبر است                           که اسیر شب یلدا شده ام

من که بی تاب شقایق بودم                          هم دم سردی یخها شده ام

کاش چشمان مرا خاک کنند                             تا نبینم که چقدر تنها شده ام